Dwaallicht Prijs

Voor het jaar 2010 werd de ‘Dwaallicht Prijs’ toegekend aan prof. dr. Wim DISTELMANS voor zijn ethische waakzaamheid en humane betrokkenheid als pionier voor de erkenning van palliatieve zorg en zijn strijd voor het recht op euthanasie.

Wim Distelmans (1952) is kankerspecialist, verbonden aan het Universitair Ziekenhuis Brussel te Jette en professor in de palliatieve geneeskunde aan de Vrije Universiteit Brussel.

Hij is een van de pioniers in België voor de erkenning van palliatieve zorg en vocht voor het recht op euthanasie. Hiervoor werd hij in 2003 bekroond met de Arkprijs van het Vrije Woord. In 2008 was hij laureaat Tenrei Ohta Award van de World Federation of Right to Die Societies.

Wim Distelmans was voorzitter van de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen en is momenteel voorzitter van de Federale Commissie Euthanasie. Hij is de oprichter van het dagcentrum Topaz en van het LEIF project (LevensEinde InformatieForum), onder impuls van de vzw Recht op Waardig Sterven.

Wim Distelmans volgde lager onderwijs in Antwerpen en Brasschaat en middelbaar onderwijs in het Koninklijk Atheneum Brasschaat (Latijn-Wiskunde).

Zijn hogere studies volgde hij aan het Rijksuniversitair Centrum Antwerpen en aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) waar hij de graad van doctor in de genees-, heel- en verloskunde behaalde. Hij specialiseerde zich in radiotherapie en oncologie. Aan de Vrije Universiteit Brussel werd hij aangesteld als hoogleraar in de palliatieve geneeskunde.

Wim Distelmans heeft zich intussen geprofileerd als dé pionier in België voor de erkenning van palliatieve zorg en als één van de voorvechters van het recht op euthanasie.

Hij is ter zake één van de meest gevraagde sprekers in binnen- en buitenland en wordt door de binnenlandse media (radio, televisie en geschreven pers) steeds geraadpleegd over de items die zijn specialisatie uitmaken.

Één van zijn mooiste verwezenlijkingen vinden we in Wemmel, waar hij – in de schoot van het UZ Brussel – Topaz oprichtte, het eerste dagcentrum in België voor de ongeneeslijke patiënten die anders in een rustoord terechtkomen of in een ziekenhuis overbodige behandelingen moeten ondergaan (http://www.dagcentrum-topaz.be/).

Topaz wordt omschreven als ‘een tweede thuis voor ernstig zieken’. Dit dagcentrum bewijst in de praktijk dat palliatieve zorg perfect in een vertrouwde omgeving aan de patiënt kan worden verstrekt, zonder dat men altijd thuis tussen vier muren moet zitten, wat soms zwaar kan vallen. Bovendien kan de voortdurende zorg voor de zieke wel eens teveel worden voor de familie of de vrienden.

In Topaz vinden ernstig zieken steun bij andere gasten, vrijwillige helpers en professionele begeleiders. Hoe onwaarschijnlijk het ook mag klinken, een dagje in Topaz is bovendien een gezellige, ongedwongen manier om de dagelijkse zorgen even opzij te zetten.

Wim Distelmans ontwikkelde samen met de vereniging Recht op Waardig Sterven het ‘LEIF-artsen’-project, waarbij artsen een intensieve opleiding krijgen om als deskundige en onafhankelijke adviserende arts op te treden bij beslissingen bij het levenseinde (inclusief euthanasie).