Winke Besard (1979) woont en werkt te Antwerpen. Ze volgde een opleiding Vrije Beeldende Kunst in Antwerpen en daarna Beeldende Kunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (School of Arts) , behorende tot de AP Hogeschool Antwerpen (Master in de Beeldende Kunsten).
Winke Besard is een jonge kunstenares die bijzondere aandacht schenkt aan een klassieke vormentaal. Haar beelden zijn letterlijk uit klei geboren. Door het bewust intact laten van de boetseersporen waaruit de sculptuur groeit, roept de kunstenares een krachtige dynamiek op. Haar werk getuigt van een gevoelig humanisme. Ze toont, met haar sculpturen die de ruimte dramatisch beheersen, de kwetsbare schoonheid van de mens. Haar oeuvre ontstaat niet vanuit een vooraf bedacht concept maar groeit vanuit de buik, uit een intuïtieve scheppingsdrang
Haar werk ontstaat vanuit een spontane impuls, die kan opflakkeren door het ontdekken van het werk van andere kunstenaars of door de aanwezigheid van personen die een onverklaarbare uitstraling hebben. Soms ontstaat een werk puur uit interesse om een bepaalde techniek of een bepaald materiaal te leren kennen.
Dromen of utopieën kunnen haar ook inspireren. Wat in het dagelijkse leven onmogelijk blijkt, kan ze verwezenlijken via een creatief proces. Kunst is voor haar uiteindelijk een manier om een droom te vertalen in een creatief gegeven. Daarom draait haar werk veeleer om sferen en emoties dan om thematiek. Haar benadering is gevoelsmatig in plaats van theoretisch.
Van het fysieke proces, zoals het wroeten met haar handen in klei, kan ze eindeloos genieten. De magie die op zo’n moment ontstaat, is de grootste drijfkracht van haar oeuvre. Haar werk ontstaat vanuit een zoektocht zonder dat ze op voorhand een afgelijnd resultaat in haar hoofd heeft. De richtingen die haar beste werken tijdens het proces uitgaan, zijn dikwijls onvoorspelbaar en onverklaarbaar. Het is een zoektocht die zowel frustratie als euforie kan opwekken.
Winke Besard kreeg van het organisatiecomité de vrije hand bij het creëren van de ‘Dwaallicht Prijs’. Met de roman ‘Het dwaallicht’ van Willem Elsschot in het achterhoofd, stelde de kunstenares zich tot doel de begeesterende, maar ook mysterieuze en suggestieve kracht van een vrouwenfiguur te laten opgaan in een rookpluim, omdat niemand het uitgebeelde personage kent. Het beeld symboliseert de onwaarschijnlijke schoonheid en charme van iemand die op de achtergrond als een ‘dwaallicht’, een schim, blijft begeesteren.
Dwaallicht Prijs 